Een bewoner schreef deze column:
Terwijl ik met een grote shopper vol glaswerk van de gemeenschappelijke huiskamer naar de glasbak loop, denk ik aan de oproep die is gedaan in de vergadering. Elke werkgroep wordt gevraagd een stukje te schrijven. Ik ben coördinator van huiskamer 3 en verzorg samen met een andere CW’er – een goede vriendin – deze huiskamer. Dat betekent theedoeken wassen, inkopen doen, opruimen, administratie bijhouden, wekelijks de vuilniszak verschonen, elke avond de tuindeur dichtdoen en glas wegbrengen. Er zitten weer veel wijnflessen bij.
Deze week nog gaan wij-van-de-werkgroep overleggen welke afzuigkap en welk vloerkleed we willen aanschaffen. We hebben hiervoor extra budget gekregen. Maar afzuigkappen zijn best duur: misschien wordt het dan toch een vloerkleed van marktplaats. De potten van de bruine bonen rinkelen de glasbak in. Die waren van de vegetarische eetgroep.
Wij zorgen voor de sfeer in de huiskamer en hebben al ons best gedaan door een paar jaar geleden met natuurverf de ruimte te schilderen in warm rood en grijzig groen voor het keukengedeelte. De keukenkastjes hebben we van de muur gehaald om er RVS-pannenrekken te kunnen plaatsen. Dat geeft het ruimtelijk effect dat we wilden. En wat krijg je een binding met de huiskamer als je drie weken lang de ruimte goed aanpakt. De ketchupfles valt aan diggelen. Die was van de barbecue.
Vorige week hebben we lenteschoonmaak gehouden met iedereen die in de huiskamer mee-eet. Als coördinator betekent dat twee keer schoonmaken omdat niet iedereen op het beoogde tijdstip kon komen. Maar schoon dat het is! Daar gaat de mayonaise-pot met biologische eieren. Die komt van de niet-vegetarische eetgroep. En als laatste dendert de augurkenpot tussen de scherven. Die was van mijzelf. Mijn huishouden is verweven met dat van huiskamer 3. Net als CW verweven is in mijn leven. Zo gaan die dingen hier.